Forsætis og fjármálaráðherra hafa verið launþegar Alþingis samanlagt í 57 ár

Þegar talað er um sátt og sáttalausnir nýja Ísland og ný vinnubrögð á þessum erfiðu tímum þá hlýtur maður  að velta fyrir sér hvort að þeir sem setið hafa svona lengi við kjötkatlanna eru réttu aðilarnir í þau verkefni? Er ekki talað um að maður verði samdauna sínu umhverfi? Ég velti því fyrir mér hvort að þeir sem hafa svona langa reynslu hafi þá víðsýni og vilja til að breyta hlutunum? Er ekki líka talað um að eftir því sem maður eldist verði hlutirnir í fastari skorðum. Ég kom til vinnu á gamall gróinn og  góðan vinnustað fyrir nokkrum árum og viti menn þar voru starfsmenn með 25 - 30 ára starfsreynslu gott og vel, þannig vinna alltaf svipuð framleiðsla. En svo gerist það að það verður til ný deild við fyrirtækið og hvað gerist þá? Jú þeir sem höfðu unnið þarna sem lengst "áttu" sín bílastæði og höfðu lagt þarna í 25 - 30 ár og að ætlast til þess að menn færu að leggja bílum sínum annarstaðar það var nánast glæpur. En sem betur fer þá höfðust breytingar í gegn eftir að menn ræddu málin og sáu þá að þeir tepptu aðgang að eigin þjónustufyrirtæki og jú það var nú svo að þetta var þeirra hagur að fólk hefði greiðan aðgang að öllum deildum fyrirtækisins. Og svo var ekki eins og það þyrfti að leggja langt frá fyrri lögn nei ekki nema 20 metrar eða svo. En svona verður þetta oft eftir því sem maður dvelur lengur á sama stað þá verður maður samdauna sínu umhverfi tekur illa breytingum og verður blindur á einfaldar lausnir.