Smáborgaraskapur

Orðið smáborgaraskapur kemur sífellt uppí hugann þessa dagana, ég velti því  fyrir mér hvort að þetta sé ekki svona í öllum smærri samfélögum?

Það er nú einu sinni þannig að ef framkvæmdir eru í gangi þá hafa mjög margir "vit" skoðun á því hvernig þetta á að gera og oftar en ekki þá eru hlutirnir vitlaust gerðir. Ég hef líka velt fyrir mér hvernig sögur fara af stað, getur verið að fólk búi til sögur af samborgurum sínum sér til dægrastyttingar og þá með þeim tilgangi að koma einhverjum leiðindum af stað?

Ég man eftir að hafa lesið grein á BB sem fjallaði um sögusagnir grein þessi var skrifuð af aðila sem hafði lent í því að saga var búin til um hann og hans nánustu og hafði mikil áhrif á sálarlíf fjölskyldunnar, ætli þeir sem standa í þessu geri sér grein fyrir hverjar afleiðingar geta orðið?

En svo er oft alveg ótrúleg samkennd meðal þessara sömu samborgara þegar eitthvað bjátar á og það er kannski það sem gerir það að verkum að gott er að búa meðal smáborgara, þrátt fyrir sögusagnirnar og allt sem því viðkemur.

Mín skoðun er sú að betra er að vera persóna í litlu samfélagi en kennitala í stóru.

Athugasemdir

[Grisemor, 10.1.2008 kl. 01:27]

Já eða eins og maðurinn sagði....það er betra að vera hákarl í eldhúsvaskinum en loðna á miðunum...

 Kv.

Halldór Þormar Halldórsson